​

Uitvoering

 

Op 25 april kwamen meerdere jongerenorganisaties bij elkaar en werden verschillende activiteiten georganiseerd. Een van die activiteiten was de opdracht "(on)zekerheid" van Vuurkracht, die ik samen met Essa mocht begeleiden. Het doel was om twee foto's van de deelnemers te maken: een positieve, zelfverzekerde foto en een foto die een onzekerheid van de deelnemer uitbeeldt. Voor de zelfverzekerde foto mochten de deelnemers een plek kiezen op het terrein van Vuurkracht die ze mooi vonden. Het oorspronkelijke idee was om de foto's in duo's te maken, maar veel mensen wilden hun zelfverzekerde foto op dezelfde plek maken. De hele groep ging naar deze plek, waardoor de persoon die poseerde toeschouwers had. Mijn oorspronkelijke idee was dus om dit in duo's te doen, zodat het wellicht minder ongemakkelijk zou zijn voor de deelnemers. Maar wat me opviel was dat het eigenlijk goed werkte met de groep erbij. Dit leidde tot gesprekken en een leuke sfeer. Sommige modellen waren daardoor minder gefocust op de camera, waardoor er spontanere foto's ontstonden. Het was interessant om te zien hoe mensen zich verschillend gedragen voor de camera. De een heeft er meer moeite mee dan de ander. De een poseert veel en weet precies hoe hij/zij er goed op moet staan, terwijl de ander meer aandacht heeft voor de omgeving.

​

Nadat de zelfverzekerde foto was gemaakt, gingen we verder met de onzekere foto. Deze foto's werden in duo's of individueel gemaakt. Sommige mensen wisten heel goed wat hun onzekerheid was, terwijl anderen daar wat minder duidelijkheid over hadden. Door gesprekken te voeren, is het uiteindelijk gelukt om van iedereen een foto te maken die een onzekerheid uitbeeldt. Omdat we deze foto's voornamelijk individueel maakten, ontstond er veel meer diversiteit in de foto's.

​

Reflectie

 

23 mei was de volgende bijeenkomst. Ik heb zonder dat de deelnemers het wisten hun foto’s opgehangen als een kleine expositie. Op deze dag waren er weer allemaal activiteiten te doen, maar ik kon na deze activiteiten een paar van de deelnemers nog spreken over de foto’s. Ik merkte wel dat het lastig was om nu weer over de foto’s te praten aangezien de deelnemers best wel afgeleid waren door de andere activiteiten en gezelligheid. Maar desondanks heb ik nog wat dingen uit de gesprekken kunnen halen. Een paar van de vragen die ik de deelnemers stelde:

Wat vind je ervan dat je foto’s hierzo hangen? (Ze wisten dit dus van tevoren niet.)

Ben je tevreden over je zekere foto?

Ben je tevreden over je onzekere foto?

Over welke foto ben je meer tevreden/trots?

Wat valt je op als je naar iedereen hun zekere en onzekere foto’s kijkt?

Welke foto’s vind je leuker/mooier/interessanter? De zekere of onzekere?

 

De meeste deelnemers waren er oké mee dat hun foto’s er hingen en sommige vonden het een beetje ongemakkelijk. Het was voor hen natuurlijk best wel een verassing dat ze er hingen en het kan best wel confronterend zijn om hunzelf terug te zien op de foto. Daarnaast waren er ook best wel wat mensen die hun foto’s gingen bekijken. Wel denk ik dat het goed was om de foto’s op te hangen. Hierdoor kon je goed het verschil zien tussen de zekere en onzekere foto’s. De volgende keer zou ik denk ik wel de deelnemers er zelf bij betrekken. Omdat het dan meer als hun kleine expositie voelt. In plaats van dat het heel erg uit mij komt en mijn ideeën zijn. 

​

De deelnemers waren allemaal tevreden over hun foto’s, maar wat opviel was dat ze toch van hun eigen foto’s de zekere foto mooier vonden. Wanneer ik hun vroeg om in het algemeen naar iedereen hun foto’s te kijken waren de meningen verschillend. Maar wat er wel uitkwam was dat de onzekere foto’s wat interessanter zijn, omdat die diverse resultaten hebben. Een opmerking die ik heel mooi vond was van iemand die de zekere foto’s leuker vond: ‘op de zekere foto’s lijken we veel meer een blije groep’. Hier heeft hij natuurlijk helemaal gelijk in. Maar toen ik hem vroeg of hij het wel belangrijk vond om ook de andere kant te laten zien stemde hij daar wel mee in. 

​

Ik heb ook aan een paar mensen gevraagd wat ze van specifieke foto’s vonden. Van een paar deelnemers vond ik de onzekere foto zekerder dan de zekere foto. Zo was er een meisje wat onzeker was over haar lach. Ze lacht op foto’s altijd met haar mond dicht. Op de onzekere foto lacht ze wel met haar tanden zichtbaar. Wanneer ik aan andere vraag welke foto ze mooier vinden is het de onzekere foto. Zo zie je dat je eigen blik heel anders kan zijn als de blik van anderen.

 

Ik vind deze uitvoering geslaagd. Er zijn hele mooie foto’s uit ontstaan en de deelnemers hebben echt nagedacht en gepraat over hun onzekerheden. Ik denk wel dat het maken van de foto’s en daarop reflecteren beter in één dag had gekund. Hierdoor is de focus beter en komen er denk ik waardevollere gedachtes uit. Ik heb ook geen gebruik gemaakt van een vragenlijst die door de deelnemers zelf moest worden ingevuld. We hebben alleen mondeling vragen besproken. Bij een van mijn eerdere prototypes Selfie vs. Zelfportret werkte ik wel met een vragenlijst. Ik denk dat dit zeker toegevoegde waarde heeft, omdat je zelf rustig kan nadenken over de vragen. Waardoor het makkelijker is om het daarna over de vragen te hebben. 

 

Ik kreeg goeie feedback van de mensen uit de organisatie. Arend Jan vond het mooi om te zien dat alle deelnemers echt mee hebben gedaan en vond dat sommige ook echt iets moois van zichzelf hebben laten zien.

​